May 23, 2021 – Pentecost Sunday
Reading of the Day: Acts 2:1-11; 1 Cor. 12:3-7, 12-13; John 20:19-23)
Atong ginasaulog karon ang Solemnidad sa Pentekostes. Sa minglabay’ng Dominggo mao ang kapistahan sa Pagsaka sa Langit sa atong Ginoo ug niining umaabot nga Dominggo (Mayo 30) lain na sab nga kapistahan ang atong saulugon – ang Solemnidad sa Santisima Trinidad nga asa atong saulugon ang Basic Ecclesial Community Sunday o GKK Sunday.
Pentekostes. Gikan sa pinulungang Griyego nga Pente, ang buot ipasabot lima o singkwenta. Singkwenta ka adlaw human mabanhaw ang atong Ginoo, mikunsad ang Espiritu Santo ngadto sa mga tawo diha sa tigom sa siyudad sa Jerusalem. Ang Espiritu Santo mao ang Laing Manlalaban nga gisaad ni Hesus, ang Paracleto, ang tuburan sa nagkalain-laing gasa sa pag-alagad, ang ikatulong Persona sa Santisima Trinidad.
Ang atong unang pagbasa gikan sa mga Buhat sa Apostoles, ang ikaduhang pagbasa kinutlo gikan sa Unang Sulat ni San Pablo ngadto sa taga-Corinto ug ang atong ikatulong pagbasa kinutlo gikan sa ebanghelyo ni San Juan. Ang tulo ka pagbasa naghisgot mahitungod sa Espiritu Santo. Ang Espiritu Santo isip gasa sa Amahan.
Sa atong ebanghelyo karon, atong nadungog nga nagkatigom ang mga tinun-an sulod sa lawak. Dili aron magsadya. Dili aron mangaon. Nagkatigom sila tungod sa kahadlok. Buot ipasabot, kon aduna may nakapahiusa kanila niadtong higayona, kana mao nga silang tanan nakasinati ug kahadlok. Kahadlok kang kinsa? Nahadlok sila sa mga kadagkoan sa mga Hudiyo, niadtong mga tawo nga adunay gahum sa pagdakop, paghukom ug pagpatay kanila. Nahadlok sila nga basin pa lang madangatan nila ang nadangatan sa Ginoo nga mao ang kamatayon. Ug gani man matud pa sa ebanghelyo, nanirado sila, nanarangka sila sa pultahan.
Kon atong pamalandungan, kini nga panghitabo dili sab halayo sa atong kahimtang. Anaa ang kahadlok nga maoy gibati sa tanan. Ginaingon nga sa pagkakaron, dili lang ingon nga adunay pandemya sa Covid 19, anaa usab ang epidemya sa kahadlok. Kahadlok dili lang ingon nga basig hitakdan sa virus, anaa sab ang kahadlok nga asa namahimong hinagiban, instrumento aron makontrola ang tawo, nga kung dili magmatngon ang tawo, mopahimugso kini ug sistema nga asa nianang sistemaha ang mga indibidwal namahimong “willing victims” ug mopahimugso usab ug mga lideres nga “abusador,” dili moila ug katungod sa tawo ug ang balaod namahimong armas sa pagpanlupig imbes maoy taming nga modapig sa tawhanong katungod. Ang tawo alang na sa balaod, dili nga ang balaod alang sa tawo. Kon aduna may espiritu, dili Espiritu Santo, kondili espiritu sa kalibutan, ang ginahatag dili kinabuhi kondili kabuhî. Kabuhion ka.
Apan nianang gibating kahadlok sa mga tawo nga nakapahimo kanila nga manarangka ug sa daw naparalisa sila, mitungha si Hesus sa taliwala nila. Ug ang nagpakita kanila dili usa ka patay, dili usa ka multo, kondili ang nabanhawng Hesus. Adunay lawas. Dili aron dungangan ang ilang kahadlok, kondili aron hupayon sila. Miingon si Hesus, “Maanaa unta kaninyo ang kalinaw.” Ang iyang mensahe: kalinaw. Ginaingon nga kining kalinaw (shalom) nagdala nianang panglantaw ug pagsabot ug “wholeness” nga gasa sa Dios, buot ipasabot kung sa iningles pa, “peace is to be understood as more than the absence of conflict.” Ug mamahimo kana sab ang grasya nga atong pangayuon karon niining kasinatian sa kahadlok, nga asa anaa ang “pagkasabog,” “pagkabungkag,” “pagkabahin-bahin.” We need peace, wholeness. Kalinaw nga dili hinatag sa kalibutan kondili gasa sa Dios. Ang kalinaw sa kalibutan dili malilong nagaresulta sa kahilom tungod mamahimong sa kahadlok, resulta sa paggamit ug gahum, armas ug pagpanghulga. Ang kalinaw sa Dios nagapatibuok kanato ug maoy tinuod nga nagapahiusa kanato, matag usa adunay luna sa pagreyalisa sa iyang pagkatawo, sa iyang kagawasan.
Apan mga kaigsoonan kon atong lantawon dinhi sa ebanghelyo, ang kalinaw sabton sab diha sa konteksto sa pagpakita sa iyang samad, sa iyang pag-antus ug kamatayon ug pagkabanhaw. Kining kalinaw nga mensahe sa Ginoo nag-awhag kanato sa pakig-uban, sa pakig-ambit sa iyang misyon, sa tahas nga nga mapalungtad ang kalinaw. Kining buhat sa pagpalungtad sa kalinaw nagahulagway sa kinabuhi ug buhat ni Hesus, nagdala kaniya ngadto sa kamatayon, nag-aghat kaniya sa pagpangutana sa “status quo,” ug gani man sa paghagit sa naandang “social order.” Alang kang Hesus ang mga gagmay ug mga dinaug-daog, ang mga gipadaplin maoy namahimong sentro sa gingharian sa Dios. Busa, anaa sab ang tawag: ang mamahimong magsasangyaw sa tinuod nga kalinaw. Anaa ang pagdapit nga mamatay susama ug kauban ni Kristo. Matud pa usa ka namalandong, kon magdapit gani si Hesus, nagaingon siya, “Follow me. Come and die with me.”
Dinhi sa ebanghelyo, gipakita ni Hesus ang iyang mga samad. Mamahimo sa mga tawong nahadlok, dili paigo ang pulong sa pagdasig. Anaa usab ang kaimportansiya sa presensiya. Usahay ang atong presensiya, ang “pagkaanaa” nagapabati ug “inferiority” ngadto sa uban tungod kay nagagikan man sa posisyon sa kusog ug gahum. Ang presensiya ni Hesus nagapadasig, nagapalig-on. Anaa ang presensya nga nagaingon, “ang imong kahimtang dili langyaw kanako.” Anaa si Hesus nga nagapaabot sa mensahe, “lantawa ang akong samad, nasinati nako ang imong nasinati. Dili ka naga-inusara. Tinuod resulta kini sa kangil-ad, sa sakit nga gihimo sa uban ngari kanako, pero dili ba timaan sab kini nga walay angay nga ikaulaw, tan-awa nagmadaugon usab ako. Busa, bangon ug ayaw pagpabilin sa kahadlok. Unsa pa may kahadlokan? Ang nagmadaugon mao ang kalinaw!” Ang nagpakita mao si Hesus nga samdan, nagaingon tinuod nga kini “Ako,” tan-awa ug itapion ang imong mga kamot sa akong samad ug kilid,” Dili angayng ikaulaw ang mga samad, ang mga uwat.
Matud pa nalipay ang mga tinun-an dili human dayon sa pagkakita nila sa Ginoo nga minglusot sa bungbong kondili human nila makita ang iyang mga samad. Ug human niya ipakita ang iyang mga samad, miingon na usab siya, “Mainyo unta ang kalinaw. Ingon nga gipadala ako sa Amahan, ako usab nagpadala kaninyo.” Gisulti niya kini ug unya gihuypan niya sila ug giingnan, “Dawata ninyo ang Espiritu Santo.”
Dawaton ang Espiritu Santo. Dili kita makamugna ni makapahimugso sa Espiritu Santo. Ang Espiritu Santo mao ang Dios. Ang Espiritu Santo gasa sa Dios. Nan masabtan nato ang matud pa giingon ni San Agustin, “the gift of God is God himself.” Ang Dios gasa.
Gihuypan ni Hesus sila sa Espiritu Santo. Ania si Hesus nga gihimo ang gihimo sa Amahan. Diha sa Daang Kasabutan, sa librong Genesis, gihuypan sa Dios ug gininhawa si Adan ug Eba ug nakabaton sila ug kinabuhi. Dinhi, gihuypan ni Hesus sila ug Espiritu ug nakabaton sila ug bag-ong kinabuhi. Dili ang mga tinun-an maoy makabuntog sa ilang kahadlok nga sa daw makapungâ, makapaapas sa gininhawa. Si Hesus lamang ang makahuyop sa tinuod nga gininhawa.
Nindot ang pamalandong sa usa ka writer nga si Walter Burghardt, SJ:
What does the Holy Spirit do within us? He forms in our hearts the beginning of every good thought, the beginning of every good desire, the beginning of every good action, which means that from the first act of faith, through every act of hope, to our last act of love in life, it is the Holy Spirit who inspires it all. The Holy Spirit forms us.
He makes us restless with our possessions, our comfort, our respect that is so often based on dubious compromises. He does not let us settle down in our comfort but exposes us to ridicule by putting us in the service of truth… The Holy Spirit does not only form us, He also moves us to seek the truth, to see the richness of reality and he disturbs us when we are so comfortable, so secured with our personal constructs.
He infuses us with gifts, various charisms that make possible our unity in diversity. He animates all, binds all together, and guides all together toward eschatological salvation. Through the Holy Spirit we are able to recognize everyone’s giftedness, to see that there’s life and beauty in diversity. And the various charisms he grants us are meant for service to all, for the other. He gives us his fruits: “love, joy, peace, patient endurance, kindness, generosity, faith, mildness and chastity (Gal. 5:16-17).
The Holy Spirit is a tremendous gift of God to us.
It is the Same Holy Spirit who brooded over the waters when God made the heaven and earth, the same Holy Spirit who spoke through the Old Testament prophets like Isaiah and Jeremiah, the same Holy Spirit who overshadowed a wisp of a girl and made her Virgin Mother of God, the same Holy Spirit who descended upon the apostles in tongues of fire and transformed cowards into heroes, the same Holy Spirit who is the soul of the Church and who keeps the Church holy and free of error, that is the Holy Spirit who dwells within us.
The Holy Spirit does not only form us, move us and dwell within us, he also leads the Church in mission and who discloses again and again new missionary fields and tasks. Because of the Holy Spirit, people accept and affirm one another; give another courage and hope; help one another in a spirit of fellowship in word and deed; come together and thus enable one another to learn something of the joy of being Christians; assemble to celebrate the Eucharist, and thereby become aware that they cannot decide for themselves but owe their fulfillment to the Spirit of God. Because of the Holy Spirit we are able to love and to respect both the Christians and the non-Christians.
Mga kaigsoonan, pinaagi lamang sa Espiritu Santo nga makatawag kita sa Dios nga “Amahan,” “Abba, Father.” Tungod sa Espiritu Santo, magkakuyog ta sa pagpanaw, sa pag-ila nga adunay maanindot nianang pagkadaiya, pagkalahi-lahi (diversity), gani man makasulti kita ug “unity in diversity.”
Ang Espiritu Santo mao ang gasa sa Amahan.
Image Source: http://blog.adw.org/wp-content/uploads/2018/05/012713-2.jpg